ÇAM TÜRLERİ:

Çamın birçok çeşitler vardır. Bunlar biçim bakımından olduğu gibi özellikleri, yetiştiği yerler, üretilmesi bakımından da değişiktir. Başlıcalarını kısaca gözden geçirelim:

SARIÇAM: En güzel çamlardandır. 600 yıl kadar yaşar, 40-50 metre uzar. Soğuğa, kurağa dayanıklıdır. Sert topraklardan hoşlanmaz, kireçli topraklarda iyi yetişir. Kerestesi çok dayanıklıdır. Hem gövdesinden hemde yapraklarından sakız çıkar.

KARAÇAM: Bu da ulu ağaçlardandır. yaprakları sarı çamdan daha serttir; Kozalakları daha büyüktür, 10 cm. kadar olur. Her iklimde, her toprakta yetişir, bol çam sakızı verir.

AKÇAM: Daha soğuk, sert iklimlerden hoşlanır, yüksek yerlerde, dağlık bölgelerde yetişir.

KIZILÇAM: Bu da soğuk, sert yerleri sever, kayalık, kireçli topraklarda iyi yetişir.

SURİYE ÇAMI: Sıcak bölgelerden Akdeniz iklimini andıran yerlerden hoşlanır. Dördü, beşi bir arada bulunabilir, kozalakları aşağı doğru sarkıktır.

YALI ÇAMI: Deniz kıyılarında yetişir, kumlu, silisli toprakları sever, kireçli topraktan hoşlanmaz. Bol sakız verir.

FISTIK ÇAMI: Taze, besili, sıcak, nemli toprak ister, ılık yerlerde daha iyi gelişir. Kozalağının kabuğu çok kalın, çok serttir, çabuk çatlamaz. Fıstıkları çıkarmak için ılık suya konur, iki günde bir su yenilenerek bekletilir.

KÖKNAR: Boylu ağaçlardandır; yalnız, çok nazlı büyür. Derin, serin, besili toprak, rüzgara karşı korunmuş, gölgeli yer ister, sert ıslak topraklarda gelişmez. İlk üç yıl kök salar ondan sonra boy atar.

LADİN: Köknara benzer; yalnız, köknarı kozalağı dik durur, ladinin kozalağı sarkıktır. Ladin toprak ayırdetmez, köknardan daha kolay büyür.

SAKSI ÇAMI: Pek boy atmadığı için taraçalarda, bahçe kapısı önlerinde saksı içinde, funda toprağında yetiştirilir, gölgede tutulur. Kışın içeri alınırsa da sıcak yere konulmamalı, aydınlıkta tutulmalıdır. Bütün dalların eşit gelişmesi için, saksı ışığa olan yana doğru sık sık çevrilmelidir. Tozdan, dumandan korunmalı, yapraklarına ara sıra su serpilmelidir.