DEVETABANI (Philodendrom):

Vatanı Amerika'nın sıcak memleketleridir. Yurdumuzda 40-50 yıldan beri saksılarda salonları, holleri süslemede kullanılır. Uzun ömürlü, dayanıklı bir süs bitkisi olan devetabanının gövdesi bazı çeşitlerde sürünücü ve bazı çeşitlerde ise sarıcılıdır. Keza yaprakları da çeşitlerine göre, büyük yırtmaçlı, orta boyda yürek şeklinde küçük yeşil ve sarı alacalı olur. Bu bitkiye halkımız devetabanı, aslan pençesi, kaplan postu, beş parmak gibi isimler vermektedir.

Vatanı olan Amerika'nın tropik memleketlerinde devetabanının 200 kadar türü vardır. Bunlar içersinde memleketimizde en çok tanınan çeşitleri şunlardır:

1-İRİ YIRTMAÇLI YAPRAKLI DEVETABANI: Kısa boylu, yaprakları parlak, koyu yeşil renkli, muntazam yırtmaçlı, gayet güzel manzaralı bir çeşittir. Boğum araları da kısadır.

2-YAPRAKLARI HAFİF YIRTMAÇLI SARILICI DEVETABANI: Bu devetabanının gövdesi sarılıcı olduğundan salonlarda, hollerde, lokantalarda ve otellerin kapılarının yan ve üst kısımlarının süslenmesinde kullanılır.

3-KÜÇÜK YAPRAKLI SARILICI DEVETABANI: Küçük sivri yürek şeklindeki yeşil yapraklarının üzeri sarı alacalıdır. Çok güzel ve dekoratif bir görünüşe sahip olduğundan bu çeşitte, bundan önceki çeşitte olduğu gibi oda, salon ve işyerlerinin iç kapılarının süslenmesinde kullanılır.

Devetabanı başlıca iki şekilde üretilmektedir:

1-Göz çeliği ile,

2-Daldırma ile.

1-Göz çeliği ile devetabanının üretilmesi: Ancak sıcak limonluk ve seralarda kış aylarında yapılır.

2-Daldırma ile devetabanının üretilmesi: Bu yöntemde üretme daha çok sarılıcı devetabanı çeşitleri için uygulanır. Üretilecek çeşidin saksısı seradaki yastıklar üzerine yatırılır. Gövde üzerinde kaç tane yaprak varsa, yaprakların gövdeye birleştiği kısmın altına keskin bir çakı ile bir çentik yapılır. Gövdenin toprakla temesını sağlamak için uç tarafında bir ağaç çatal sokulur ve üzerine 3-4 parmak kalınlığında harçlı toprak örtülür. Bir süre sonra çakı ile açılan halkalardan kökler meydana gelir. Aradan 2-3 ay geçtikten sonra her köklü yaprak kesilerek birer saksıya dikilir ve gölgeli yerlerde itina ile bakılır. Devetabanının sevdiği toprak, %25 ince elenmiş dere kumu ve %25 eski çürümüş elenmiş koyun gübresi karışığıdır. Saksı değiştirmek gerekirse ilkbaharda, mart ayında yapılmalıdır. Devetabanı soğuktan korkar. Kışın ısı derecesi 15-20 olan ılık veya yarı gölgeli yerlerde muhafaza edilmelidir. Yaz aylarında saksılara 3-4 günde bir bol su, kış aylarında ise haftada bir su verilmelidir. yapraklarının üzerindeki tozlar ara sıra ıslak sünger ile silinmelidir. Devetabanı saksılarının toprağına senede bir defa kompoze gübre, yazın sulama sırasında 1-2 defa sulandırılmış şerbet verilirse yaprakları daha büyük, parlak ve canlı olur.